Откривање на крвните групи и Rh факторот

Откривање на крвните групи и Rh факторот

·         Откривање на Крвните групи

Главните крвни групи биле откриени на почетокот на 1900 те години, а пред тоа трансфузиите на крвта, кои биле неопходни за спасување на животот на ранетите,  понекогаш предизвикувале мистериозни смртни случаи.  Затоа во некои земји, поради големиот број на смртни случаи, трансфузијата на крв како терапевтско средство со закон била забранета. Всушност причината за смртноста била предизвикана од некомпатибилноста на различните крвни групи.

Суштината на трансфузионите компликации во основа ги решил виенскиот лекар Карл Ландштајнер, на самиот почеток на XX век (1901 год.). Тој открил во крвта на здравите луѓе материи што предизвикуваат аглутинација (слепување) на еритроцитите од други луѓе. Се работи за две специфични материи кои ги нарекол аглутиногени (А и Б). Истоимените аглутиногени и аглутинини (А и α и Б и β) реагираат меѓусебно на принципот на кој реагираат антигените и антителата. Аглутиногените ги имаат својствата на антигените, а аглутинитите на антителата.

·         Откривање на Rh факторот

            Во 1940 бил откриен дополнителен антиген фактор, денес познат како Rh– фактор. Резус факторот го откриле Ландштајнер и Винер. Тие еритроцитите од мајмунот што му припаѓа на видот macaus rezus ги внеле во крвта на зајакот. Серумот од овие зајаци врши аглутинација кај овој вид мајмуни, а исто и кај 85% од луѓето.

Кај 15% од испитуваните луѓе не дошло до аглутинација. На тој начин, кај поголем процент луѓе е откриено постоење на нов антиген, Rh фактор, според името на мајмунскиот вид кај кој за првпат бил откриен. За  луѓе кои во своите еритроцити го поседуваат овој фактор велиме дека се резус-позитивни (Rh+), а за оние кај кои овој фактор недостасува резус-негативни (Rh-).

            Овој антиген може, а и не мора да биде присутен. Ова е како резултат на присуството или отсуството на еден ген. Присуството на антигенот се испитува со додавање на вештачки добиени антитела во мешавина од еритроцитите на пациентот. Доколку се образуваат грутки, тогаш се присутни антитела на еритроцитите. Оваа крв се нарекува Rh позитивна. Доколку не е присутен антиген (клетките не се згрутчуваат), овој крвен тип го означуваме како Rh негативен.

            Ова довело до промена на номенклатурата на крвните групи и денес се познати како 0, А, Б, АБ позитивни или негативни. Досега се откриени уште неколку помалку значајни разлики во антигените, но многу од нив не предизвикуваат проблеми при трансфузијата.

            Меѓу Rh антигенот и А и Б антигените постојат некои сличности и разлики. Заедничко им е тоа што сите се наоѓаат во еритроцитите и што имаат антигени својства, всушност внесени во организмот за кој тие претставуваат туѓа материја, предизвикуваат сензибилизација и создавање на специфични антитела. Разликата се состои во тоа што не постојат природни антитела за овој антиген. Присуството на овој антиген не не зависи ниту од полот ниту од возраста.